Fijn om te horen.
Ik had al even mijn luistertijd opgeschort.

Nu kan ik weer door.
Fijn om te horen.
Snap ik helemaal. Daarom heb ik Hester ook al even gemaild met een 'heads up' en daarom zette ik het meteen hier toen ik je bericht zag. Ik hoop niet dat zij hier veel boze mails op gaat krijgen.. Hester begrijpt het in mijn ervaring echt heel erg goed.
Da's best een hele lijst. En al best moeilijk te realiseren zonder de, in mijn ervaring, storende invloed van de auti ouder/partner.anna wrote: ↑Fri Mar 29, 2019 4:24 pmToch denk ik wel dat het kan. Ik heb zo mijn ideeen over welke eigenschappen zo'n gezin moet hebben, om aan de voorwaarden voor een gelukkig gezin en goed ouderschap te voldoen. En ik denk dat daar onze boodschap moet liggen als kinderen-van. Aan welke voorwaarden moet worden voldaan om goed ouderschap te kunnen bieden? Ik kom dan uit op een paar ideeen. Dit is zomaar uit de losse pols, maar ik zou zeggen: (knip)
Helemaal met je eens.Gerben wrote: ↑Fri Mar 29, 2019 9:32 pmDa's best een hele lijst. En al best moeilijk te realiseren zonder de, in mijn ervaring, storende invloed van de auti ouder/partner.anna wrote: ↑Fri Mar 29, 2019 4:24 pmToch denk ik wel dat het kan. Ik heb zo mijn ideeen over welke eigenschappen zo'n gezin moet hebben, om aan de voorwaarden voor een gelukkig gezin en goed ouderschap te voldoen. En ik denk dat daar onze boodschap moet liggen als kinderen-van. Aan welke voorwaarden moet worden voldaan om goed ouderschap te kunnen bieden? Ik kom dan uit op een paar ideeen. Dit is zomaar uit de losse pols, maar ik zou zeggen: (knip)
Ik denk dat ook dat niet voorbehouden is aan mensen met een stoornis. Ik denk dat zowat elke ouder een kind neemt omdat ze daar zelf lekker zin in hebben. Geen mens die zich afvraagt "Gaat mijn kind me dankbaar zijn dat ik hem/haar geboren heb laten worden?". Om hem even hard maar hopelijk niet al te deprimerend neer te zetten: als je nooit geboren was had je ook niet zoveel schade opgelopen.
Inderdaad. Helaas niet.
Ik heb geen kinderen, al is dat meer 'geluk' dan wijsheid. D.w.z.: nu ik achter m'n vader's autisme ben gekomen, en ik kennis heb genomen van de erfelijke factor (die ik ook wel meen te zien in m'n familie), kon het wel eens een geluk bij een ongeluk zijn geweest dat ik geen autistisch kind op de wereld heb gezet.anna wrote: ↑Sat Mar 30, 2019 5:37 amIk denk dat ook dat niet voorbehouden is aan mensen met een stoornis. Ik denk dat zowat elke ouder een kind neemt omdat ze daar zelf lekker zin in hebben. Geen mens die zich afvraagt "Gaat mijn kind me dankbaar zijn dat ik hem/haar geboren heb laten worden?". Om hem even hard maar hopelijk niet al te deprimerend neer te zetten: als je nooit geboren was had je ook niet zoveel schade opgelopen.
Wat een nare ervaring, Anna. M'n medeleven.anna wrote: ↑Sat Mar 30, 2019 5:37 amMijn ouders dreigden continu met een echtscheiding en vochten vaak. Ik heb als kind een keer geschreeuwd: "was dan niet met elkaar getrouwd, dan hadden jullie me dit kutleven kunnen besparen!" en ben naar mijn kamer gestormd. Mijn moeder kwam achter me aan en vroeg "vind je dat je een kutleven hebt?" en staarde me aan. Het voelde alsof ze verhaal kwam halen en ik heb toen nee gestameld. Ik snap nog steeds niet waarom, want het antwoord was toen ja.
Het leven is langzaam beter geworden. Maar niet makkelijker en de schade gaat niet weg. Ik ben vastberaden iets van mijn leven te maken en zal doorgaan tot mijn lijf er vanzelf mee ophoudt. Maar ik had achteraf bezien niet zo nodig geboren hoeven te worden.
Herkenbaar. Ik wilde al nooit kinderen, omdat ik gewoon teveel ellende gezien heb in mijn gezin van herkomst en er hele negatieve ideeen op nahield over wat een gezin inhield. Later kwamen daar andere argumenten voor in de plaats, onder andere dat ik het gewoon al zwaar genoeg heb om in 't gewone leven overeind te blijven. Nu autisme eenmaal duidelijk is, zie ik het ook zo. Prima zo. Een kind met een stoornis opvoeden zou ik niet trekken. Ik heb een kind niet te bieden wat ik vind dat het verdient.Gerben wrote: ↑Sat Mar 30, 2019 10:37 amIk heb geen kinderen, al is dat meer 'geluk' dan wijsheid. D.w.z.: nu ik achter m'n vader's autisme ben gekomen, en ik kennis heb genomen van de erfelijke factor (die ik ook wel meen te zien in m'n familie), kon het wel eens een geluk bij een ongeluk zijn geweest dat ik geen autistisch kind op de wereld heb gezet.
Dankjewel Gerben, dat waardeer ik.
Heel erg mooi verwoord!Gerben wrote: ↑Sat Mar 30, 2019 10:37 amAls het kan, doe het met een leuke, ongecompliceerde vent/griet.
Da's nog eens een goed zelfzuchtig besluit.
En je doet je kinderen er een plezier mee. Die hebben in dat geval meer aan je egoïstische kinderwens (en dan bedoel ik ook het egoïsme van een leuke partner eisen) dan in het andere geval.
Maar welk ongecompliceerd mens wil er vrijwillig een relatie met een autist?