Van der Hart - Het belaagde zelf

[Ernst Radema]

Kent en/of heeft iemand het boek
Het belaagde zelf: structurele dissociatie en de behandeling chronische traumatisering ?
https://www.boompsychologie.nl/product/ ... aagde-zelf

Is het leesbaar?

Ik ben zelf buitenshuis altijd een totaal ander persoon geweest dan thuis.
Thuis me zoveel mogelijk aan mijn moeder onttrokken of het huis ontvlucht.

Wat me op dit moment stoort* is dat in de GGZ altijd alleen mijn thuispersoon in beeld is geweest.
terwijl ik mezelf veel meer de buitenshuis persoon voel.

Waar ik aan de thuissituatie ontsnapt ben -door rond mijn 28ste alle gezinscontacten op afstand te zetten / te verbreken-
is dat via de achterdeur van de GGZ steeds opnieuw weer naar binnen gehaald. Onwerkzaam en zeer schadelijk.
Ik denk dat ik mij nooit veilig (genoeg) heb gevoeld om mezelf te tonen (als thuis).
Sterker nog, dat het met één "behandelaar" (ik noem ze tegenwoordig mishandelaar) opgesloten zijn in één ruimte en over mezelf mogen (=moeten) praten voor mij extreem traumatiserend / niet te doen is geweest.
Dissociatie was voor mij een normale reactie op dit situatie: (oog)contact mijden, afwenden, geen gesprek aan gaan, zwijgen. gezicht achter hand verbergen, stippen op tapijt tellen, vingers tellen, ogen sluiten, in mezelf wegzinken, mezelf mentaal afwezig maken, noem maar op. Ik kon me voornemen om dit niet te "doen"/ laten gebeuren maar dat was een kansloze zaak.

Ik vraag mij af of dit boek op dit soort verschijnselen duidt. Dan zou er allang theorie en kennis zijn geweest op dit vlak en bij deze verschijnselen.

Ernst Radema

* Ik vind dat de GGZ op dit punt volledig heeft gefaald.

[Gerben]

Nee, dit boek ken ik niet.

Ik heb wel eens op een ander (Engelstalig) forum met een aantal mensen wat oefeningen gedaan m.b.t. dissociatie, aan de hand van oefeningen uit een ander (Engelstalig) boek van hem. Dat was goed leesbaar, en de oefeningen waren ook goed toegankelijk.

Ook dat boek (ik ben de titel vergeten) had eenzelfde opzet als dit: het was primair voor professionals/behandelaars bedoeld, maar had dus ook praktische oefeningen voor 'patienten'. Misschien was het wel het boek waar dit een vertaling van is.

Delen uit dat boek waren beschikbaar op google-books. Van meerdere boeken van hem zijn ook nu nog delen te vinden op google-books. Wellicht geven die je een beeld over de leesbaarheid van dit boek.

Ik heb het indertijd wel waardevol gevonden, ondanks dat ik maar een paar oefeningen/huiswerk heb gedaan. Het was wel wat schokkend om er achter te komen dat ik dissocieerde, maar die schok heb jij al verwerkt denk ik zo. Het was wel prettig om te ervaren dat er dus wel wat aan te doen is.

Ennuh... Om met een positieve noot te eindigen: dagdromen is ook een vorm van dissociëren, dus helemaal hoef je er niet van af te komen. Iedereen doet het op z'n tijd.
Dat je het wil aanpakken/'bestrijden' waar het je beperkt: Top, en respect!

Succes en hartelijke groet,
Gerben

[Ernst Radema]

Vandaag in de Volkskrant ..,
Tuchtprocedure tegen de auteur.

https://www.volkskrant.nl/nieuws-achter ... n~bcc2a29f

[Gerben]

Schokkend.

Laten we hopen dat z'n wetenschappelijke werk beter stand houdt dan z'n werk als therapeut.

Het bevestigt mij maar weer eens in m'n vooroordeel dat vele therapeuten het vak kiezen als een vorm van 'zelf-therapie'. In dit geval is het zonder twijfel zo, hij geeft het ook toe.

De reactie via zijn advocaat irriteert me mateloos. Het doet me ook erg denken aan de houding van m'n moeder-de-therapeut. (Haar heb ik een paar jaar geleden uit m'n leven gesneden toen ik er achter kwam die zij mij m'n hele leven als een therapeut tegemoet is getreden. In plaats van als een moeder.)
Verantwoording nemen voor de schade neemt hij namelijk niet: hij plakt er al het goede (die niet veel meer zijn dan goede bedoelingen) als een doekje voor het bloeden overheen.
Hij heeft er in mijn ogen dus nog niks van geleerd, heeft nog helemaal niet begrepen wat hij z'n patiënte heeft aangedaan, is nog steeds voornamelijk met zichzelf bezig.


Heb je nog wat met z'n boek gedaan Ernst?

[Ernst Radema]

Ha Gerben,
Ik heb niks met het boek gedaan. Tis een standaardwerk, maar 52,50 vind ik even teveel.
Ik heb enerzijds een gemengd gevoel bij verdiepen in de materie. Anderzijds heb ik nog veel ongelezen boeken liggen.

Zo heb ik Traumasporen van Bessel van der Kolk er weer eens bijgepakt.9789463160315.
Handelt over hetzelfde thema, is veel recenter (2018), had ik al , is informatief aangeschaft en leest zeer aangenaam.
Heb daar weer eens een slag in gemaakt.

Soms zou ik wel gerichter en gestructureerder willen leZen. Maar vrij snel daarna komt altijd het idee te willen leVen.
En dat doe je niet in of uit een boek dat problematiek beschrijft. Dan moet je er juist van weg en loskomen.
LeZen en kennis/inzicht vergaren -ook een vorm van (h)erkenning kan daarbij helpen maar ook weer niet altijd.
Dilemma ….

Zou een Leesclub binnen Kind van Auti een idee zijn? En om de zoveel tijd een (deel van) een boek te lezen en te bespreken?
Of wordt het dan ruzie welk boek het moet worden?

Groet,
Ernst